VERSTEENDE TRANEN

Hij liet het achter, die laatste keer.
‘Bewaar onze herinneringen’ stond op het kaartje.
In het mahoniehouten doosje lagen al haar brieven aan hem. Zorgvuldig dichtgevouwen, gesorteerd op datum. Hij kon ze zelf onmogelijk veilig bewaren. Ze legde die van hem aan haar erbij. Lang geleden al.

Nu heeft ze het uit de kast gepakt. Van de bovenste plank, goed weggestopt voor nieuwsgierige ogen. Ze heeft de inhoud duizend keer bekeken, maar het is lang geleden dat ze er iets aan toevoegde. Ze zucht. Haar vingers strelen de korrelige krantenfoto voor haar op de tafel. Oneindig teder strijken ze langs zijn kin, waar ze de kleine, harde stoppeltjes weet waarmee ze hem vaak plaagde. Traag verder, over het kuiltje op de grens van kaak en hals waar ze duizenden kussen drukte. Weer terug naar zijn lippen waarvan ze ook nu nog weet hoe ze hartstochtelijk haar lichaam koosden. Ze kijkt naar zijn ogen. De oprechtheid in zijn blik doet haar opnieuw smelten. In gedachten hoort ze nog zijn stem. Helder en krachtig als hij zijn gemeente voorging, donker en zacht als hij haar lief had.

stock-video-90691035-old-woman-reading-newspaper-sitting-in-chair

DE REST VAN DIT AANGRIJPENDE, PRIJSWINNENDE VERHAAL VIND JE IN MIJN BUNDEL ‘KIEZELS’  
ISBN 978 90 831808 8 5
BESTELLEN KAN HIER

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *