De koplampen van tegemoetkomend verkeer werpen surrealistische strepen op het kletsnatte asfalt. Ik wend mijn blik af. Schaduwen van grote bomen aan weerskanten van de provinciale weg maken het bos inktzwart en angstig diep, de ruitenwissers zwiepen op volle kracht. Op de achterbank zitten mijn drie, uiterst zwijgzame, kinderen. Ze zijn moe. Moe én verdrietig. … Meer lezen over NADEREND AFSCHEID
Kopieer en plak deze URL in je WordPress site om in te sluiten
Kopieer en plak deze code in je site om in te sluiten