Kleine moeite

schermafbeelding-2016-09-14-om-09-39-00

Daar sta ik dan. Sprakeloos. Ik weet geen woord uit te brengen. De vrouw van mijn vader strekt haar arm naar me uit. Roze rozen, geschept papier.
‘Voor jou bewaard, Jan,’ zegt ze. ‘Kleine moeite.’
Ik realiseer me onmiddellijk wat ze in haar hand heeft. Verblind door tranen neem ik de kaart van haar aan. Pa knikt me toe.
‘Haar laatste,’ vult hij aan.
Hij glimlacht. Dat heb ik hem lang niet meer zien doen.

Mijn moeder was zacht. Alles aan haar was warm en veerkrachtig. Haar borsten, waar ik als kleine jongen tegenaan kon leunen. Zondags in de kerk of ’s avonds als ze voorlas uit Pietje Puk of Paulus de Boskabouter. Een behaaglijker plekje bestond er niet.
Haar haar, dik en zacht, droeg ze meestal op een wrong. Ik hield ervan als ze het gewassen had. Het moest lang drogen. Bij de kachel. Dan vlocht ik er staartjes in. Tot ze tureluurs van me werd en het in een staart bond.
Haar stem was zacht, nooit boos. Hooguit teleurgesteld. Als ik iets had uitgehaald wat kleine jongens nu eenmaal uithalen. Dat vond ik eigenlijk nog erger. Veel liever had ik een draai om mijn oren gehad.

Wat moet ze gedacht hebben toen ze me zag veranderen van een kleine ondeugd in een schichtig bleek ventje dat liever bij zijn moeder in de keuken bleef. Ze begreep het niet. Viel ik niet erg vaak? Waren mijn benen niet chronisch met beurse plekken bedekt? En had ik niet veel vaker dan mijn broer en zus een lege fietsband? Of een lekke bal? Ze weet het aan toeval. Domme pech. En noemde zichzelf overbezorgd. Was ik immers niet haar kleine man?
Tot ze ‘Pim Pandoer’ vond.

DE REST VAN DIT AANGRIJPENDE, PRIJSWINNENDE VERHAAL VIND JE IN ‘KIEZELS’   ISBN 978 90 831808 8 5 BESTELLEN KAN HIER

12 gedachten over “Kleine moeite

  1. Henk van Kalken

    Gevoelig geschreven, Conny. Het bijzondere is dat je het vanuit het perspectief van een jongen en later een man schreef. De zoete en soms bitterzoete pijn van herinneringen in een zeer lezenswaardig verhaal samengebracht. Mooi!

    1. Conny Hoogendoorn Bericht auteur

      Dank je wel, Henk.
      Deze geschiedenis werd me ooit verteld. Ik vond het te mooi om er niets mee te doen. Fijn dat je het mooi vond.

Laat een antwoord achter aan Ellie Schmitz Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *