DE VERLOREN ZOON

Onze oudste was nog maar net geboren toen het fantastische nazomerweer mij deed besluiten een stukje te gaan wandelen. Trots als een pauw flaneerde door de winkelstraat en ondanks het feit dat ik winkelen verafschuw, besloot ik een kijkje te nemen in de enige behoorlijke damesmodezaak in ons dorp. Zo eentje die uit twee doorgebroken panden bestond en van oudsher twee ingangen had. Terwijl ik van rek naar rek zwierf, verheugde ik me op de dag dat ik mijn overtollige 22 kilo(!) weer kwijt zou zijn. Dromerig vertrok ik weer en realiseerde me na enkele meters dat ik toch echt niet alleen van huis was gegaan. ‘t Kleine manneke had er gelukkig niets van gemerkt.

 

WEEMOEDSLAANTJE