Haar hoofd rust op zijn borst. Het duurde lang, maar zijn hartslag ligt weer onder de honderd slagen per minuut. Zijn ademhaling is diep en regelmatig. Hij is tevreden. Voldaan. Bevredigd. Zijn lijf drukt ontspannen, loom in het matras. Zijn hand streelt oneindig zacht haar rug. Even vraagt ze zich af of hij het zelf wel weet. Het tedere gebaar schijnt rechtstreeks uit zijn hart te komen, zijn geest lijkt er niets mee van doen te hebben.

Ze beminden elkaar. De hartstocht was overweldigend, een tsunami van lust. Geen tijd voor liefdevolle, trage strelingen of verkennende kussen. Ze wilden elkaar bezitten. Elke vezel van hun lijf hunkerde naar de ander. Rauwe, meeslepende passie maakte hen wilsonbekwaam. Geen van hen twee in staat de gevolgen van hun handelen te overzien. Hun lijf regeerde. Geen andere optie dan gehoorzamen aan het verlangen.

Hoe zoet zo te rusten op zijn borst. Zijn lippen kozen haar haren. Ze wil hem zeggen hoeveel ze van hem houdt, maar haar stem weigert dienst. Haar zachte, volmaakt bevredigde lijf rustend tegen het zijne moet voldoende zijn.

De tijd verstrijkt. Haar hart vol warmte.
Hij praat, vertelt, deelt zijn gevoelens.
Ze luistert, drijft weg op de diepe klank van zijn stem.
Dan strekt ze haar arm.
Wil hem strelen, kussen. Hem laten weten hoe zeer haar hart van liefde overstroomd. Niets.
Leegte.
Als ze haar ogen opent is haar bed koud en leeg.
Haar wangen nat van tranen.