Het duurde even voordat ik wist wat voor te dragen bij de presentatie van SCHADUWKANT. Een spannend verhaal lag voor de hand. Maar die zijn allemaal te lang en ik hou er niet zo van om slechts een fragment te doen. Schrijfvriendje Leonardo roept STILLE NACHT, zijn all-time-favoriet, maar het is nog niet eens Sinterklaas. Bovendien is niet ieder verhaal geschikt om voor te lezen.
Ik ga voor KLEINE MOEITE. Het heeft precies de goede lengte en is met een minimale aanpassing uitermate geschikt. Niet alleen gekozen, omdat ik hiermee meedeed aan de Editio debutantenwedstrijd, maar vooral omdat ‘show don’t tell’ beslist een schrijversthema is.

http://www.editio.nl/schrijfwedstrijd/kleine-moeite/

O, wat strikte hij me toen, die Theo van Rijn van Uitgeverij LetterRijn. Met ‘Keerpunt’ beleefde ik mijn eerste echte boekpresentatie en hij vroeg me een stukje voor te dragen. Ik was zo trots dat ik bij de winnaars zat en zo vereerd door zijn vraag dat ik instemde, maar ik deed geen oog meer dicht.
Drie jaar later kijk ik uit naar de presentatie van ‘Schaduwkant’. Weer supertrots, want de Letterrijn schrijfwedstrijd groeide uit tot een fenomeen en opnieuw zit ik erbij. Het bibbertje in mijn buik negerend blader ik door mijn verhalen. Want echt, eind volgende maand mag ik weer voordragen bij Het Wapen van Rijsenburg. Wat een feest! Komen jullie ook?

https://www.hebban.nl/p/uitgeverij-letterrijn/nieuws/schaduwkant

Nu het eindelijk zo ver is dat ik het mag vertellen, vind ik de woorden niet. Niet echt een aanbeveling voor een schrijfster waarvan in het komende voorjaar een bundel met 21 verhalen verschijnt. Toch durft UITGEVERIJ EIGENZINNIG het avontuur met me aan. Ach, zegt deze handtekening niet voldoende?
Tot zover mijn bewonderenswaardige kalmte # grinnik #
JONGENS EN MEISJES, IK BEN DOOR HET DOLLE!!!

Just another day at the office …