Op een bloedhete zomerdag werd er een spetterend privéfeest gegeven op zaal 3, een van de ruimtes die mijn ouders verhuurden. De jongens sliepen na afloop daar. De meiden lagen, hutje bij mutje,op de meidenslaapkamer. Het giechelen kreeg geen einde en op een gegeven moment werd het pa, na véle waarschuwingen, toch te gortig.
Mijn broodmagere vader hees zich in een jasschort van mijn stevig gebouwde mamma, stierde de trap op en rukte de deur open. Broer Leo, die vlak naast ons op zijn eigen kamer zou slapen maar de meiden natuurlijk veel interessanter vond, verstopte zich onder het immense bureau dat voornamelijk als make-uptafel werd gebruikt.
‘Ik spreek toch geen Spaans’, riep pa, tot het uiterste getergd, uit.
‘Dat mocht je willen’, klonk gesmoord van onder mijn zusje Annemieke’s deken.
De meiden, al geruime tijd in een complete flauwte door zijn potsierlijke outfit, piesten eensgezind in hun bed!
Pa gaf het op en vertrok naar beneden. Enkel om daar mijn moeder, die alles gevolgd had, snikkend van het lachen aan te treffen. Ach arme mama, ze heeft het later vast moeten ontgelden.