Met nog een ‘gelovige’ in huis was overslaan geen optie, ook al was oma erg ziek. Ze heeft vast en zeker niet geweten welke dag het was, was mijn eerste gedachte toen het bericht van haar verwachte, evenwel nog plotselinge, overlijden ons bereikte. Zij zou immers de laatste zijn die haar kleinkinderen het Sinterklaas- feest zou willen ontzeggen.

De pakjes werden uiteindelijk toch maar uitgepakt en gek genoeg genoten we ondanks ons grote verdriet van de blije kindersnoetjes om ons heen.
Maar na afloop miste ik mijn dochtertje. Ik vond haar in de keuken, verstopt achter een stoel.
Ze snikte hartverscheurend. Was ze niet blij met haar cadeautjes?
Dicht tegen me aan kwam het er met horten en stoten uit: Ze was gemeen, vond ze. Ze had de hele tijd niet meer aan oma gedacht.
Ik huilde met mijn kleine meisje mee.

WEEMOEDSLAANTJE