Ook mijn kinderen doorliepen de fase waarin simpelweg aan tafel blijven zitten en je bordje leegeten problemen opleverde. Die avond leek het wel of de jongste kikkers had gesnoept: Geen drie seconden zat hij rustig op zijn stoel.
Toen hij na de zoveelste waarschuwing toch weer door de keuken stuiterde, had zijn vader er genoeg van.
‘Nu ga je op je bord zitten en eet je je kont leeg!’
Drie ondeugende schoffies keken onmiddellijk naar hun moeder.
Sorry schat, mijn lach verbijten was nooit mijn sterkste kant.