Het voorjaar van 2021 leverde een aantal mooie publicaties op, maar toen de shortlist van de Zilveren Strop 2021 bekend werd, trokken we in huize Hoogendoorn toch echt een flesje champagne open.
Veelvuldig bekroonde thrillerschrijfsters ISA MARON beoordeelde mijn inzending als “Een heerlijk zoetzuur verhaal. Griezelen met een lach. De personages zijn goed neergezet, de verhaallijn en de setting zijn origineel“.
En ook de overige commentaren waren om in te lijsten. Dat heb ik dus maar gedaan.
PTTS heeft al jaren mijn speciale belangstelling. Nooit eerder deed ik voor een verhaal zo veel research als voor het prijswinnende PLAATS RUST! Ik móest het wel schrijven, ik had geen andere keus. Ik weet nu eenmaal geen andere manier om iets onder de aandacht te brengen.
Gisteren startte bij NPO3 de nieuwe serie THUISFRONT, over militairen met de psychische verwonding Posttraumatische Stress-stoornis (PTSS). De makers hebben zich in de film- en tv-wereld ruimschoots bewezen , dus ik ben reuze benieuwd of deze vergeten groep eindelijk de aandacht krijgt die ze zó verdient.
Stemacteur én ervaringsdeskundige Marc Graetz las mijn – op pijnlijke feiten berustende – verhaal geweldig mooi voor.
https://soundcloud.com/user-644463068/plaats-rust-van-conny-hoogendoorn-voorgelezen-door-marc-graetz
Klik … Luister en huiver.
Ik hoor jullie reactie erg graag.
Deze zomer verschijnen 13 zondagen lang de beste verhalen van de schrijfwedstrijd ‘Het gebeurde op een zondag’.
Vandaag valt mijn ‘Terrasje pikken’ de eer te beurt.
Dank je wel, Marceline de Waard
Benieuwd? Klik op de link.
https://www.marcelinedewaard.nl/conny-hoogendoorn
Jullie enthousiaste reacties waren overweldigend toen mijn bundel Tegenwicht alweer een poosje geleden verscheen. De lovende recensies overtroffen al mijn verwachtingen en al snel kwam er een tweede druk. Het motiveerde me om met schrijven door te gaan en in alle rust werkte ik aan twee manuscripten.
Plotseling was daar het bericht van Uitgeverij Ambilicious Ze waren ervan overtuigd dat mijn mooiste verhalen het waard waren om opnieuw te worden uitgegeven.
En daar is ze dan. Nog een weekje dan ziet een prachtige nieuwe versie van Tegenwicht het levenslicht!
Ondanks een zeer professionele redactieronde veranderde er nagenoeg geen woord aan de inhoud. De wat frissere cover past volgens de uitgever beter bij mijn ‘volwassen schrijfstijl’ (een compliment waar ik erg blij van werd) en voor een van de vele lovende recensies werd met plezier ruimte vrij gemaakt op de achterflap. Na veel wikken en wegen kozen we eensgezind voor die van Samenlezenisleuker.
Dank je wel, Inanna Van Den Berg, voor je grenzeloze vertrouwen en enthousiasme.
Tegen de tijd dat mijn schrijfmaatje het vervolg op zijn must have voor schrijvers Mosterd voor de maaltijd voltooide, bedachten hij en Inanna van den Berg van uitgeverij Ambilicious dat het leuk zou zijn om hier een dialogen -wedstrijd aan te verbinden.
Nu doe ik al een poosje niet meer aan schrijfwedstrijden mee, maar Leonardo Pisano kan vrij dwingend vriendelijk aandringen en ik ging overstag.
Gisteren vond in Abrahams Mosterdmakerij in Eenrum de feestelijke presentatie van beide boeken plaats.
Tot mijn grote verrassing werd aan mij het eerste exemplaar van Mosterd voor de maaltijd 2.0 uitgereikt. Wat een eer. Ik bloosde ervan.
Toch kon ik het niet nalaten de aanwezigen te vertellen over de streek die Leonardo mij ooit leverde. In zijn eerste deel staat een citaat uit een van mijn verhalen. Hij had netjes gevraagd of hij dat mocht plaatsen, maar dat hij het gebruikte als voorbeeld hoe het níet moest ontdekte ik pas bij proeflezing van zijn manuscript. Wat zal de schurk daar een binnenpret om hebben gehad!
Gisteren heeft hij het ruimschoots goedgemaakt.
In de schrijfwedstrijd Pennen met Mosterd bleek ik, na terechte winnares Inge Hulsker, op de tweede plaats te zijn geëindigd. Aan deze prijs is een cursus genieten van poëzie ‘Olijven moet je leren lezen‘ aangeboden door Nel Goudriaan verbonden. Ik ben erg benieuwd.
Met Inanna van de Berg
Grappig dat mijn oudste herinneringen zich vaak op onze slaapkamer, gedeeld met twee zeer verschillende oudere zussen, afspeelden. Zus Astrid kleedde zich spiernakend uit en keutelde nog een half uurtje in haar blootje rond. Annemieke deed eerst haar nachtpon aan en dan pas heel omzichtig haar bh uit. Slapen zonder slip kwam al helemaal niet ‘im frage’. Man, wat was die meid preuts!
En als ze dan eindelijk in bed lagen, hield ik me slapende. Als kleine zusje heb ik best veel geleerd als ik dan de nagesprekken volgde op de Cartouch- , Don Quichote- en Hordijkavonden. Later veel plezier van gehad! Dank daarvoor.
