Ik sjouwde als moeder wat af tussen de supermarkt en ons vijf-persoons huishouden. Zo ook op die mooie dag dat ik een wijde zomerrok met elastieken taille droeg. We deden samen boodschappen, mijn kleine meid en ik. Maar toen we moesten oversteken, kon ik niet haar handje pakken. Ik zeulde immers met twee boodschappentassen.
‘Hou mama’s rok maar vast,’ zei ik en gehoorzaam als altijd deed ze dat. Stevig. Zo stevig dat in een ogenblik mijn rok op mijn enkels hing en mama in haar string op straat stond. Een tegemoetkomende mevrouw maakte aan de gênante situatie snel een einde. Schaterend, dat wel. En ook het fluitje van de stratenmaker was me niet ontgaan.