Categoriearchief: wedstrijden

Eigen Vuur – van afwijzing naar prijs

Lees hoe patiënten tot junk worden gemaakt.

Soms heb je gewoon een prijs nodig om een nieuwsbrief te sturen – en blijkbaar kwam die nieuwe prijs al weer snel.

Na Schaduwen, dat de Gorcumse Literatuurprijs won, werd mijn verhaal Eigen Vuur deze week winnaar in de schrijfwedstrijd van Het Korte Verhaal.

Bijzonder, want datzelfde verhaal had eerder meegedaan aan een andere wedstrijd – en haalde toen niet eens de longlist. Dat was even slikken, zeker als je zelf denkt dat het een goed verhaal is.
Maar goed, dat hoort erbij. Soms zit je als schrijver gewoon te dicht op je eigen tekst. Dan ben je zó enthousiast dat je het meteen instuurt, terwijl het eigenlijk nog even moet sudderen.
Ik neem me vaak voor om minstens een maand te wachten voordat ik iets inzend. Meestal lukt dat me niet.

Omdat het nu toch op de site van Het Korte Verhaal staat, heb ik het – ondanks dat ik vorige week Schaduwen al had toegevoegd – ook maar op mijn eigen website gezet.

🔥 Lees het winnende verhaal hier:
https://connyhoogendoorn.nl/eigen-vuur/

Fijne zondag,
Conny

PS Ik beloof niets, maar er is een kans op binnenkort wéér een nieuwsbrief. Vind je dat te lang duren? iedere twee weken verschijnt er een nieuw Houtens Honderdje in het Houtens Nieuws en op mijn sociale media. Kom kijken, scroll lekker mee, en laat je verrassen.


Winnaar Gorcumse Literatuurprijs

Schaduwen‘ in de schijnwerpers

Van de 325 inzendingen bekroonde de jury mijn verhaal Schaduwen met de Gorcumse Literatuurprijs 2025.

Deze landelijke schrijfwedstrijd legt de nadruk op literaire kwaliteit, zeggingskracht en verbeelding, en wordt jaarlijks georganiseerd door Stichting Literatuurprijs Gorinchem.

In Schaduwen kijkt een bronzen moederfiguur terug op tachtig jaar geschiedenis, terwijl de mensen van nu – eerbiedig, onverschillig of onwetend – aan haar voorbijgaan. Ze draagt alles wat werd uitgesproken en verzwegen, als een zwijgende getuige van wat nooit vergeten mag worden.

Een jurylid schreef:

“De keuze van het monument in het Wilhelminapark in Gorinchem is goed gevonden. De bronzen moeder als centrale figuur laat toe om rake observaties te maken van hoe mensen al dan niet ‘omzien’ naar het verleden. Het is knap hoe zo’n gevarieerde selectie van karakters in zo weinig woorden getypeerd wordt. Zolang er mensen zijn die omzien…”

Schaduwen is opgenomen in Pandora, mijn onlangs verschenen bundel vol stemmen, stiltes en echo’s van toen.

“Wij zijn geen rechters. Geen aanklager of advocaat. 
Wij zijn dragers van verhalen, getuigen van wat onuitgesproken blijft.”