Het liep tegen de tijd dat we die oudejaarsavond onze peuter en kleuter zouden wekken, maar ons geschater had ze waarschijnlijk al wakker gemaakt.
Net toen er vier volwassenen in een complete lachstuip tegen elkaar aan hingen, ging heel voorzichtig de kamerdeur op een kiertje open. Twee slaperige koppies keken met open mond om de hoek. De oudste wilde al voorzichtig mee gaan lachen, omdat zijn moeder er bijna in bleef, toen zijn zusje aan zijn arm trok. ‘Lelle’, vroeg ze verschrikt aan haar grote broer: ‘Worden wij later ook zo?’
Broers beginnende glimlach bevroor. Zorgelijk beet hij op zijn lip en trok zusje tegen zich aan. Dat was de genadeklap. We gingen gierend het nieuwe jaar in.