Ik hou wel van dit soort mailtjes 🙂
Geachte mevrouw Hoogendoorn, beste Conny,
Ik hou wel van dit soort mailtjes 🙂
Geachte mevrouw Hoogendoorn, beste Conny,
‘Con, je zou ook een paar mooie mannen een Tegenwicht T-shirt aan kunnen trekken.’
‘En dan?’
‘Nou, dan kijkt iedereen.’
‘En dan?’
‘Dan valt het lekker op.’
‘En dan?’
‘Oké, geen T-shirts.’
Hij zucht.
‘Het gaat erom de lezer nieuwsgierig naar je verhalen te maken,’ zei de marketeer.
Ik knikte.
‘Daar hebben we onze methoden voor,’ vervolgde hij. Onderzoekend keek ik hem aan. ‘Zonder dat ze dat in de gaten hebben natuurlijk.’
‘O, echt? Zijn mijn lezers daar niet veel te slim voor?’
Het bleef stil.
Nog één keertje door de verhalen, een wijzigingetje hier en daar en terug naar mijn uitgever. Morgen gaat baby TEGENWICHT naar de drukker. Ach, het moet maar, ze is er flink genoeg voor.
Poeh hé, ligt me daar toch zo maar een proefdruk TEGENWICHT op mijn salontafel. Een kleine beetje in de bonen ben ik wel …
Ik ga niet te veel bladeren nog. Gewoon even lekker van het moment genieten.
Een klein beetje in de bonen ben ik wel …
Of had ik dat al gezegd?
Een leuke mail in mijn mailbox:
“… Gisterenavond heeft de jurering plaatsgevonden van de schrijfwedstrijd Wintervertellingen van Heel Nederland Schrijft
Hierbij deel ik u mee dat u bij de beste 5 bent geëindigd…”
Zo kwam het dat ik op deze grijze zondagmiddag mijn korte verhaal ‘Zwieren’ voordroeg in een tent op een prachtig plein. Het was – ondanks de vele heaters – waterkoud, maar de sfeer was warm.
Het was een ‘very close finish’, aldus de juryvoorzitter Martijn Adelmund (schrijver, hoofdredacteur Heel Nederland Leest)
Dank Heel Nederland Schrijft voor de perfecte organisatie.
Ik hou niet zo van lange zinnen. Maar een hoogst enkele keer maak ik een uitzondering.
“Over het algemeen bestaat haar leven uit het zo pijnloos mogelijk zetten van een polsbreukje van een schattig, vierjarig schoffie met ‘n dikke snottebel of het geruststellen van een huilende, voorheen zo stoere, bouwvakker in afwachting van zijn collega’s die zijn tussen de fundering gevonden afgezaagde vingertop met de grootste spoed bij haar proberen af te leveren. ‘Stop ‘m maar in een zakje met wat melk,’ zegt ze dan en tapt in afwachting van het onmisbare stukje ledemaat haar zoveelste bekertje smerige koffie.”
Mijn kerstverhaal krijgt deze kerst een hele pagina in ’t Groentje / Houtens Nieuws/ Bunniks Nieuws / Wijks Nieuws
Ik ben er stiekempjes best trots op.
Kerstverhaal ‘Stille Nacht’ door Conny Hoogendoorn (pagina 27)