Corina Huffman-Bloemendaal en Karin Meinen-Benjamins -ja, dezelfde dames die een vijf-sterren-recensie over TEGENWICHT schreven – vuurden hun vragen op me af. Hoe leuk was dat!!!

Lees de vragen hieronder of bekijk het volledige artikel hier:https://samenlezenisleuker.wordpress.com/2016/05/13/samen-praten-met-conny-hoogendoorn/

INTERVIEW

Je bent pas laat begonnen met schrijven doordat je tijd teveel kreeg. Had je ooit gedacht dat het zo goed zou bevallen?

Nee, zeker niet. Het begon als grap. Mijn man en ik hebben samen een bedrijf en soms mailde ik hem. Gewoon dingetjes die we ook tussen de bedrijven door hadden kunnen bespreken. Maar lezen deed hij zelden. Antwoorden nog minder. Tot ik er kleine verhaaltjes van ging maken, die, ondanks dat we al heel lang samen zijn, soms een tikkeltje ondeugend waren. Het bleek een verslavende bezigheid. En dat terwijl ik als meisje zo’n hekel aan de verplichte opstellen had!

Tegenwicht heeft een supermooie kleurige cover, hoe kwam je bij deze cover?

Mijn verhalen gaan vaak over mensen die iets te verbergen hebben. Nare gebeurtenissen uit hun jeugd, een geheime liefde, angst voor eenzaamheid, wraakgevoelens … Dat wilde ik laten zien. Tegelijkertijd wilde ik tonen dat het soms niet erg is om je een beetje te verstoppen. En misschien wilde ik er ook wel mee zeggen dat mensen kleurrijk en de moeite waard zijn. Zoiets. 

De verhalen in Tegenwicht hebben bij ons diepe indruk gemaakt, waar haal je je inspiratie vandaan? Zien we wat van Conny in de personages?

Ik denk dat er altijd aspecten van een schrijver in zijn of haar verhaal terug te vinden zijn. Buiten dat ik geloof dat je niet empathisch kan schrijven als je een te grote afstand tot je karakters bewaart, zijn een aantal verhalen gebaseerd op gebeurtenissen die ik zelf meemaakte. Neem mijn verhaal Dovemansoren. Ooit zat ik precies zo op het laadperron van Ikea te wachten op mijn vervoer. Dat duurde een hele poos, maar ik vermaakte me uitstekend met de boeiende mensen die even naast me op de slaapbank gingen zitten. De dominee in Stille nacht lijkt verdacht veel op mijn eigen dominee en ook de meiden in Zussen en Spelletjes zijn gebaseerd op echte mensen. 
Maar wees gerust, je kan me nog steeds in vertrouwen iets vertellen. Ik maak er niet onmiddellijk een verhaal van.  En ik heb ook geen plannen om stiekem iemand te vermoorden of stilletjes vreemd te gaan.

Als Koningin van het Korte Verhaal, kan je jezelf beschrijven in twee zinnen?

Wat een lastige vraag! Uh… ik ben vrolijk, soms best lief, maar ik plaag graag. Zal ik anders even mijn man en kinderen vragen om deze vraag te beantwoorden? 😉 

Het vervolg is in de maak, heb je een streefdatum voor het uitbrengen? Kunnen we weer zo een spetterende cover verwachten?

In de maak is een groot woord. Natuurlijk schrijf ik nog steeds verhalen, maar ik ben een trage schrijver en niet snel tevreden met wat ik produceer. Sommige verhalen herschrijf ik wel twintig keer. Het kan dus best nog een poosje duren. Maar … de cover weet ik al! Minstens zo markant als die van Tegenwicht. Misschien moet ik die maar vast op de wand prikken. Als stok achter de deur?

Zou je ooit een volledig boek willen schrijven in plaats van een bundel met korte verhalen?

Dit is een gewetensvraag. Voordat Uitgeverij EigenZinnig het avontuur met me aandurfde, ontving ik een afwijzing van een andere uitgever. Dat klinkt naar, maar dat valt reuze mee. Hij schreef namelijk dat een verhalenbundel niet in hun oeuvre paste, maar dat hij graag een roman van mijn hand uit zou geven. Hoe gaaf was dat! Ik had al een verhaalidee en ben toen geruime tijd bezig geweest met het uitwerken van de synopsis, volgorde van de hoofdstukken, karakterschetsen enzovoort. Maar toen ik daar mee klaar was en ik in feite alleen nog maar hoefde ‘in te vullen’ smolt mijn inspiratie als sneeuw voor de zon. Het plezier verdween, want het ging bijna op werken lijken. Klinkt dat erg lui? Mijn frame staat, dus misschien ooit. Inmiddels heb ik ook een idee voor een andere roman, maar die verkeert nog in het ‘sudderstadium’. Maar misschien hou ik het wel bij, in mijn ogen een beetje onderschatte, korte verhalen schrijven.

Er staan al aardig wat prijzen op je naam? Heeft er eentje een speciale betekenis voor je of zijn ze allemaal even belangrijk?

Nee, ze zijn niet allemaal even belangrijk moet ik erkennen als ik naar de stapel kijk. De eerste bundel, Het Keerpunt, een publicatie van LetterRijn, is heel bijzonder. Ik had op aandringen van mijn man voor de grap een verhaal ingestuurd voor een schrijfwedstrijd en werkelijk nooit gedacht er iets mee te bereiken. Ik herinner me mijn verbazing als de dag van gisteren. Ook Niets is wat het lijkt was en is speciaal. Tussen de schrijvers van deze bundel is een hechte vriendschap ontstaan. We leven intens met elkaar mee. Dat vind ik bijzonder waardevol. En natuurlijk is de ene wedstrijd hoger aangeschreven dan de andere. Op de bundels Schaduwkant, Ruis en Ziek ben ik erg trots. 

Lees je zelf veel en welk genre kunnen we vooral vinden in jouw boekenkast?

Ik ben altijd een gulzige lezer geweest. Tot ik zelf ging schrijven. Best raar eigenlijk. Maar nu spendeer ik mijn vrije tijd het liefst aan schrijven. O ja, en aan het proeflezen van bevriende auteurs natuurlijk. Dat is erg inspirerend. 
Maar ik koester boeken waar ik van genoten heb. Schaduw van de wind van Carlos Ruiz Zafón, De Millennium trilogie van Stieg Larsson, maar ook Gejaagd door de wind van Margaret Mitchell, Karaktervan Ferdinand Bordewijk, Rebecca van Daphne du Maurier en … en … en … Te veel om op te noemen. 

Koffie of liever een mok thee onder het schrijven?

Koffie! Maar een wijntje mag ook

Heb je vaste proeflezers? Zo ja, zijn dat bekenden of juist liever onbekenden?

Ja, die heb ik. Stuk voor stuk hun gewicht in goud waard. Hoe strenger hoe liever. Vaak als kennissen begonnen, maar inmiddels dierbare vrienden. Ik zou beslist niet zonder ze kunnen.

De kritieken zijn tot nu toe overtuigend en lovend. Wat doet dat met je?

Joh, ik snap er helemaal niets van! Ik val letterlijk van de ene in de andere verbazing. Ik vind het erg spannend als ik weet dat iemand Tegenwicht aan het lezen is en ben dan doodsbenauwd dat het na al die mooie recensies tegen valt. 

Zo durfde ik jullie recensie nauwelijks te delen op mijn site. “Een parel van een bundel” en “Op alle fronten 5 sterren waard”. Wat een superlatieven! Ik geniet er met volle teugen van, maar tegelijkertijd maakt het me vreselijk verlegen. Net zoals dit interview trouwens. Maar leuk dat ik het vind!  

Voor de recensie  klik de link:
https://samenlezenisleuker.wordpress.com/2016/05/02/karin-las-tegenwicht-van-conny-hoogendoorn/