Voor het eerst in haar leven heeft de nachtdienst haar niet blij gemaakt. Natuurlijk heeft ze meegezongen. Ze kreeg, net als altijd, een brok in haar keel van de traditionele kerstliederen. Maar het had zo onaf gevoeld. Zo incompleet. Ze miste die lage mannenstem naast haar.
Gek, toch. Als meisje had ze zich vaak geschaamd. Papa klonk niet altijd even zuiver.
Dat had hij vrolijk weggelachen. ‘Als God had gewild dat ik mooier kon zingen, had hij me wel een betere stem gegeven’, zei hij dan.

***