EEN PRESENTJE!

Alle aandacht gaat naar KIEZELS, maar die verschijnt pas over een week.
Kan je niet wachten?
TEGENWICHT is nog steeds leverbaar via o.a. de webwinkel Ambilicious. En als je nu mijn (e)boek besteld, krijg je de mooie verhalenbundel ‘Verhalen van Verlangen’
– met daarin ook een verhaal van mijn hand – er gratis en voor niets bij!
Hoe leuk is dat?

Twijfel je nog? Lees dan hier alvast het titelverhaal van TEGENWICHT.
Ik wens je veel leesplezier.

VERHALEN VAN VERLANGEN

Voor het tweede jaar organiseerde Marceline de Waard een spannende zomerwedstrijd en publiceerde 13 zondagen achter elkaar een VERHAAL VAN VERLANGEN.

“Gesprekken zijn het leukst als zij gaan over iets dat de spreker niet uitspreekt. In dit verhaal doet Conny Hoogendoorn dit op lichtvoetige wijze met een beladen onderwerp. Ik werd er vrolijk van,” schreef ze over mijn verhaal CONVERSATIE VOOR GEVORDERDEN in het prachtige bundeltje dat vandaag verschijnt.


HEB ‘T HART EENS

Bij een nieuwe bundel hoort ook een beetje terugkijken.
Met Heb ’t hart eens won ik de CALAMI LITERATUURPRIJS. Het is een van mijn favorieten uit TEGENWICHT, mijn eerste verhalenbundel. In haar recensie noemt recensente Connie Flipse mijn verhaal  Roald Dahlwaardig.  Kunnen jullie je voorstellen dat het even duurde voordat mijn hartslag weer een beetje binnen de geldende normen viel?
Vooruitlopend op KIEZELS heb ik dit prijswinnende verhaal op mijn website gezet. Veel leesplezier gewenst. Hebben jullie trouwens al een exemplaar besteld? Ik signeer het met heel veel plezier!

https://connyhoogendoorn.nl/heb-t-hart-eens/

https://www.aquazz.com/KIEZELS-Conny-Hoogendoorn

KIEZELS (4)

  • 30 verhalen ⁠👌⁠
  • Betrouwbare uitgever ⁠👌⁠
  • Grondige redactie ⁠👌⁠
  • Sympathieke auteursfoto ⁠👌⁠

Mijn digitale mapje KIEZELS was getooid met deze stoere foto. Het handjevol grind combineerde mooi met het lettertype dat we voor de cover hadden uitgekozen. Maar de resolutie was veel te laag en ik ging op zoek naar een nieuwe afbeelding. 

En stuitte op blokjes met daarin prachtig gestileerde kiezels in zachte kleuren. Ik was er weg van. 
‘Ik dacht dat jij knarsende verhalen schreef,’ merkte mijn omgeving op. 
En ook: ‘Ik vond die losse kiezels veel aansprekender.’  De twijfel sloop in mijn hart.
Ik fotografeerde het grind in mijn tuin hier in Frankrijk. Noeste arbeid leverde niet één maar twee aansprekende covers op. 

Goede raad was duur.
Mannen met verstand van zaken vonden het handjevol precies goed en vrouwen met een uitstekende smaak noemde de vierkantjes een ‘niets-meer-aan-doen-gevalletje’. 

En ik? 
Meestal, maar beslist niet altijd, vond ik de vierkantjes het mooiste, maar er ontbrak iets. Wat? Geen idee!
Een week verstreek. Ik sliep er niet meer van, tot plots … 

Eureka! Ik wist het!

Fantastische cover ⁠👌⁠ CHECK!

Mijn uitgever slaakt een zucht en ik zet nog een vinkje.
Hebben jullie dan nog even geduld?
Check!

KIEZELS (3)

Er kwam nog wel wat meer bij kijken…

Mijn auteursfoto dateerde van een stuk of vijf, zes tropenjaren geleden. Was ik dat werkelijk? Dat plaatje kon echt niet meer. 

Druk, druk, druk … ver, ver, ver … duur, duur, duur. Ik liet geen smoesje onbenut om maar niet naar een fotograaf te hoeven. 

Fanatiek spitte ik mijn foto’s door, vroeg vriend en vijand om hulp en stuurde enkele kanshebbers naar een bevriend fotografe, die ze vriendelijk doch onverbiddelijk afkeurde. Moest ik er toch echt aan geloven? 

Welnee. 

Er werd kwistig gepoederkwast, flamboyante shawls op kleur gerangschikt, een fonkelnieuwe deur weer uit zijn kozijn getild, een te fel licht temperend parasolletje versleept en een stoeltje strategisch opgesteld. Toen brak de zon door. 

Zevenenveertig foto’s volgden. En een dag later nog achtenzestig daarbij. Meedogenloos keurde ik er honderdveertien af. Die ene ging in de mail. Steun en toeverlaat Anja Grondman bekeek foto honderdvijftien, sleutelde een pietsie aan de belichting en gaf haar zegen! 

Bleek ik me daar toch met een topfotograaf onder hetzelfde dak te wonen!